اشتباه اول من و تو یک نگاه بود

 عشق ما از اولین نگاه اشتباه بود

گر چه باورت نمی شود ولی حقیقتی است

 اینکه کلبه ی من از غم تو روبراه بود

می دویدم و میان کوچه جار می زدم

 های های گریه بود و اشک و درد و آه بود

 گاه گریه می شدیم  گاه خنده مثل شوق

 این هم از تب همان نگاه گاه گاه بود  

 جنگ بر سر من و خدا و عشق بود سیب  

سیب بی گمان در آن میانه بی گناه بود  

هر کجای شب که مثل سایه پرسه می زدیم  

ردی از عبورسرد آفتاب و ماه بود  

آفتاب من تویی و ماه من بگو چرا

با حضور آفتاب روز من سیاه بود  

اهل شکوه نیستم وگرنه آنهمه غروب

بر غریبی من و تو بهترین گواه بود

زیر چتر سایه ی تو خیس گریه می شوم

مثل آن زمان که دل هنوز سربراه بود

    هرچه می دوم به انتهای خود نمی رسم

مانده ام کجا ، کجای کار اشتباه بود

غصه‌ی تو برای من، شادی من برای تــــــــــو
دلت گرفت بگو خودم، گریه کنم به جای تــــــو

شرمنده عزیز که دلم واسه چشای تو خیلی کمه
شرمنده عزیز که تو میری و من دوستت دارم یه عالمه

از خلوت دل پر زدی، سکوت دل بر هم زدی

شریک لحظه های من، از پشت به دل خنجر زدی

جان میدهم به عشق تو، دل بسته ام به مهر تو

قلبت شکارم کرد و من افسون شدم در سحر تو

دلبسته ی کسی شدم ، که عاشقی بلد نبود

تو شب تاریک دلش ، نشونی از سحر نبود

خواستیم با هم تو شهر عشق ، بریم پی یکی شدن

فهمیدم از برق چشاش ، مردم ، مرد سفر نبود

در یک روز خزان پاییزی پرستویی را در حال مهاجرت دیدم
به او گفتم :چون به دیار یارم می روی به او بگو دوستش دارم
بهار سال بعد پرستو نفس نفس زنان آمد و گفت :
دوستش بدار ولی منتظرش نمان!

من کیستم که در زمین و آسمانت هر جا روم تنها ترینم
تو اگر مرا برای خود می خواهی قسمت میدهم به تار و پود
واژه سنگین خواستن که دل را از این ظلمت برهان که من هم می خواهمت...

من کیستم که از روز آغاز هم همه چیز برایم کهنه بود حتی در لحظه
دیدار جهان گریستم ! غم را شبی بدرقه کردم و اکنون میهمان شبانه
خشم است و فریادهایی آتشین که سوختن را بر درد پیروزی میدهند

سلام ای یاس سفید که رنگت عشق پاک را یادم می اندازد...
تو یاد تنهایی را در دل من زنده می کنی
تنهایی منم مثل تو تنهایی گناه نیست نه به خدا گناه نیست تنهایی...
تنهایی کلمه ای است که م آن را دوست دارم چون به آن عادت کردم
نمی دونم میفهمی یا نه حتما می فهمی چون تنهایی و کسی که تنهاست
بیشتر عذاب می بیند غم هم خونه ی اوست هم خانه ی من هست!!!
من به گریه کردن هم عادت کردم ...!!!

گمشده ام ، در یک قفس سرخ ،در یک باغ پر از گلهای سرخ محبت و عشق...
گمشده ام ، در قلب یک عاشق ، در قلب یک مجنون ...
گمشده ام ، در یک آغوش گرم ، در دشت پر از آرزو و امید ...
گمشده ام ، در کنار دریا ، لحظه غروب خورشید ، درون دستهای گرم یک معشوق

چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی
بخندی تا نفهمه هنوزم دوسش داری

 *************    

وقتی معلم پرسید عشق چند بخشه؟زود دستمو بالا بردم
گفتم یک بخش.اما از وقتی تورو شناختم فهمیدم عشق3
بخشه:1دیدنه تو...2شوقه با تو بودن...واندوهه بی تو بودن

 من تو این دنیا 3تا دوست دارم...
1خورشید2ماه3تو
اولی رو واسه خودم
دومی رو واسه شبام
ولی تورو واسه تک تک لحظه هام

نشانی از تو ندارم،اما نشانی ام را برای

تومی نویسم:درعصرهای انتظاربه حوالی بی کسی ام

 قدم بگذار،خیابان غربت راپیدا کن وارد کوچه

 پس کوچه های تنهایی شو،کلبه ی غریبی ام را

 پیدا کن کنار بید مجنون خزان زده و کنار

مرداب آرزوهای رنگی ام،در کلبه را باز کن

 به سراغ بغض خیس پنجره برو حریر غمش را کنار

 بزن،مراخواهی دید بابغضی کویری که غرق در

 عصاره ی انتظار پشت دیوار دردهایم نشسته ام

برای شکستن من یه اخم کافیه ...

 نیازی به فریادت نیست واسه اشک ریختنم

 سکوت تو کافیه ... نیازی به قهر نیست

 برای مردنم حرف رفتنت کافیه ...

 نیازی به انجامش نیست  نمی خوام بین منو بین

 دلش جنگ بشه نمی خوام عشقی که اون نداره

 کم رنگ بشه من فقط یه چیزی از خدا می خوام

 واسه یک بارم شده دلش برام تنگ بشه ...